Te wapen, de pen ter hand!
Een blik in 's lands literaire keuken, deel oneindig
Als trots Schrijver des Vaderlands vernam ik onlangs dat des Vaderlands te exclusief, te roomblank en te koloniaal is en derhalve KALTGESTELLT dient te worden.
Of, om de Nationale Ambassadeurs des Vaderlands der Nederlanden te citeren:
De titel Dichter der Nederlanden zal vanaf nu de bestaande benaming Dichter des Vaderlands gaan vervangen. Dezelfde verandering wordt doorgevoerd bij de andere titels met het ‘vaderlands’-achtervoegsel, zoals Denker en Fotograaf. Dat is deze woensdag bekendgemaakt door de huidige dragers van de titels, de nationale ambassadeurs voor hun culturele vakgebied. Reden voor de naamswijziging is een gedeeld ongemak over de term, die als „gedateerd” wordt ervaren. Ze vonden een „open en tijdloze” titel in ‘der Nederlanden’, de titel die zij vanaf vandaag voeren.
Het cancelen van woorden gaat mij als woordkunstenaar natuurlijk zeer aan het hart en al helemaal als de reden ligt in het voelen van ongemak omdat woorden, of een term, gedateerd zou(den) zijn. Nu ken ik veel ongemakken, zo vind ik kijken naar de show van Lubach heel ongemakkelijk. Maar de linksluller-rechtsvuller hoeft daarom niet gecanceld te worden. Bovendien, weet je wat pas gedateerd is? Gekwetst zijn, door woorden.
Het schijnt overigens dat aan de nationale ambassadeurs zelfs in het buitenland regelmatig (regelmatig!) wordt gevraagd of de titel ‘des Vaderlands’ nog wel van deze tijd is. Ik ben dan wel benieuwd hoe dat gaat. Zit Denker des Vaderlands der Nederlanden Marjan Slob een beetje te denken tijdens een show in Spanje, komt er zo’n woke Juan aangehobbeld die haar tijdens het denken op het schoudertje tikt en dan van “Ey Marjan! ¿Cómo crees que van las cosas con Des Vaderlands? Un poco anticuado, ¿no?” vol op het orgel gaat.
Nee, dan Jan Vriends, Stripmaker des Vaderlands der Nederlanden. Zit ‘ie net lekker strips te maken op Curaçao, komt Churandy Martina (wat mij betreft dé Sprinter des Vaderlands der Nederlanden) langs gesprint. “Hey amigu. Kon bo ta kere kosnan ta bai ku Des Vaderlands? Un tiki antikuá, no ta bèrdat?”
Ik geloof er geen biet van.
Nu ben ik als Schrijver des Vaderlands niet naar mijn zeer ter zake doende mening gevraagd, ook ben ik niet uitgenodigd voor de uitgebreide gezamenlijke gesprekken. Een doodzonde wat mij betreft.
Met ‘der Nederlanden’ kiezen de ambassadeurs voor een titel die nog steeds een zekere gewichtigheid moet uitstralen, aldus de samenwerkende organisaties. Daarbij spreekt het meervoud in de titel ook de wens uit dat “alle inwoners van het Koninkrijk der Nederlanden” zich betrokken voelen bij de activiteiten van de ambassadeurs. Er wordt geen onderscheid meer gemaakt tussen vaderland en moederland, waarmee het “beter aansluit bij de huidige maatschappelijke ontwikkelingen”.
Dat is wokeledokie idioom voor “we omvormen de taal door woorden te exclusiveren zodat iedereen zich inclusief kan voelen”. U begrijpt, ik zou er tijdens deze gesprekken vol in gegaan zijn en had her en der noestig schenen geschopt. Weer zo’n prachtige, oude traditie de nek omgedraaid!
Trouwens, over oude tradities gesproken:
“Ter gelegenheid van de 90e Boekenweek sluiten we aan bij een oude traditie: net als vroeger mogen alle schrijvers van Nederland en Vlaanderen een novelle insturen.”
Aldus het CPNB in 2024. En uit al die novelles wordt de beste gekozen door een vakkundige jury en dat zou hét Boekenweekgeschenk van 2025 worden. En zo geschiedde, Gerwin van der Werf won de wedstrijd met zijn boek De Krater.
Maar, het is een oude traditie onwaardig, lieve lezers, wat het CPNB hier heeft gedaan. Een pertinente leugen ook nog eens! Want heus, élke Nederlandse en Vlaamse schrijver mocht een verhaal insturen. Tuurlijk. Allemaal. PostNL rijdt wel, voor álle schrijvers van Nederland en Vlaanderen.
Echter!
Om zoveel mogelijk schrijvers een goede kans te gunnen heeft de CPNB aangesloten uitgeverijen toegestaan hun auteurs de afgelopen weken alvast in het grootste vertrouwen in te lichten. Het reglement waaraan schrijvers (van bij de Groep Algemene Uitgevers (GAU) aangesloten uitgeverijen) en hun manuscripten moeten voldoen is te vinden op www.boekenweek.nl.
Van bij de GAU aangesloten uitgeverijen…
“Dus niet álle schrijvers van Nederland en Vlaanderen kunnen insturen, o Schrijver des Vaderlands?”
“Neen, lieve lezer. Althans, dat kan wel, maar ben jij een schrijver die is gecontracteerd bij een uitgever die geen lid is van de GAU, of ben jij een selfpubber, dan verdwijnt jouw manuscript linea recta in de versnipperaar. Want het gaat niet om wat je kan, maar om wie je kent of bij wie je aangesloten bent.”
“Maar, ben jij dan niet aangesloten bij de GAU, o Schrijver des Vaderlands?”
“Nee, lieve lezer, want één van de vele regeltjes om je aan te mogen sluiten als uitgever bij het GAU, is dat je minimaal een omzet van € 100.000,- per jaar hebt. En ik doe het heus leuk hoor, als autonoom schrijver én uitgever, maar minstens een ton omzetten per jaar is best veel in de, en ik citeer de fabelachtige Pieter Waterdrinker, intens corrupte Nederlandse literaire wereld, waar nog altijd een handjevol doodsbange, elkaar in de kont neukende poortwachters boeken en daardoor levens kunnen maken en breken. Bovendien, het is veel leuker om tegen deze horde te ageren, dan er deel van uit te maken.”
It’s al about the money and not the books.
Enfin, manmoedig schrijven wij voorwaarts! Want als ongenaakbaar Schrijver des Vaderlands, dienen wij u, de lezer en wij nemen die taak zeer serieus.
Edoch, ik heb wél de url schrijverdernederlanden.nl vastgelegd.
Is te koop voor € 250.000,- excl. BTW en transactiekosten á 25% van de overnamesom.
Voor je het weet gaat die eretitel zomaar gratis naar een of andere deugschrijver, nietwaar.
Heb een mooie dag, jelui.
Lieve groet,
Tjeerd Langstraat
Schrijver des Vaderlands alsook Der Nederlanden
Lezers over Tossa
Prachtige roman waarin de schrijver je aan de hand van twee verhaallijnen meeneemt in de tegenstrijdige realiteit die balanceert rondom het motto viva la vida. Mooi en soms zeer herkenbaar geschreven en leest lekker weg. Echt een aanrader om heerlijk bij te ontspannen. ~ Nino ★★★★★
Niet in één adem uitgelezen, daar is het te intens voor. Herkenbaar omdat het alles heeft waar je in het leven mee te maken hebt. Liefde, vriendschap en de dood. Dit alles bij elkaar maakt dit boek het meer dan de moeite waard om te lezen. ~ Karin ★★★★★
De eerder verschenen boeken van Tjeerd heb ik ook allemaal gelezen en ik vind echt dat hij en zijn oeuvre te weinig eer krijgen. Tossa pakt je, neemt je mee en ontroert je. Ik ben zelf nog nooit in Tossa de Mar geweest, maar na het lezen van dit boek heb je echt het idee dat je net terug komt van een reis naar Tossa. De sfeer, de spanning, de toeristische deken die over het stadje ligt. Tjeerd weet het levendig te vertellen, zo levendig dat je Tossa de Mar hoort, voelt en proeft. Vanaf de bank.
De scènes die zich in de bergen afspelen komen mij persoonlijk wel weer bekend voor, Tjeerd weet de emotie die ik in de bergen ervaar te vatten in woorden. In iets tastbaars. ~ Evelien ★★★★★
Automatisch kiezen voor het jaarabonnement met 17% korting en als eerste (exclusieve) content ontvangen? Simpel, kik op onderstaande button, vul je gegevens in en je bent erbij. Voilà!
Liever een losse donatie doen? Dat kan!
Een zelfgekozen bedrag als losse donatie doen kan hier, met een directe overboeking naar NL70 BUNQ 2076 5623 89 t.n.v. Tjeerds Brainfarts onder vermelding van je mailadres of door op het BUNQ-logo te klikken. Natuurlijk krijg je bij een losse donatie ook - tijdelijk naar rato - toegang tot betaalde content.
Los doneren via PayPal of Stripe is ook mogelijk. (NB.: PayPal leidt je naar een donatiepagina op naam van mijn uitgeverij, Jalapeño Books)
Een kop koffie is ook altijd welkom!
