Longread: van schrijver tot selfpublisher

Van manuscript tot boek

---

Op 1 januari 2017 mocht ik een nieuwe titel op mijn cv bijschrijven: selfpubber. Naast freelance journalist en schrijver kwam daar uitgever bij te staan. In de maanden die volgden heb ik in een aantal luchtige blogs uit de doeken gedaan hoe ik ‘from scratch’ voor elkaar heb gekregen dat ik in vier maanden tijd twee boeken heb uitgegeven. De blogs heb ik hier en daar aangepast en gebundeld tot deze longread, ter leering ende vermaeck.

Van schrijver tot selfpub auteur
Men zegt weleens dat een schrijver zich pas auteur mag noemen nadat hij tenminste twee boeken heeft uitgebracht. Check! Ik ben auteur. Ik debuteerde in 2013 met de thriller Villa Gladiola en won hiermee unaniem de publieksprijs van de Schaduwjury voor beste thrillerdebuut (2014). Ook werd ik genomineerd voor de Schaduwprijs voor de beste oorspronkelijk Nederlandstalige spannende debuutroman van het jaar (2014) en werd ik genomineerd voor een Hebban Award, eveneens voor beste debuut in het spannende (thriller) genre (2014).
Datzelfde jaar schreef ik het e-boek(je) Start je webwinkel en in 2017 rolt er een vers boek van de pers: de thriller Eeuwig Donker. Niet alleen ga ik Eeuwig Donker zelf uitgeven, ook heb ik van mijn beiden eerste boeken de rechten terug. De derde druk van Villa Gladiola is inmiddels weer te bestellen! Met trots kan ik dus zeggen dat mijn uitgeverij, die de naam Jalapeño Books draagt, in full swing is vanaf de oprichting op 1 januari 2017.

Waarom Jalapeño Books?
Die vraag is tweeledig te beantwoorden. Waarom deze naam en waarom überhaupt zelf je boeken uitgeven?

“Gaat ‘ie goed jalapeño pepertje van me?”

Deze retorische vraag krijg ik geregeld op momenten dat ik met een bepaalde vurigheid ‘acteer’. Ik kan wel stellen dat ik ben gezegend met een eigenwijs, impulsief temperament; gelijk een spicy jalapeño peper.

Dat temperament en die eigenwijze inborst zijn mede debet aan de keuze om mijn boeken in eigen beheer uit te gaan geven. Mijn goed ontvangen debuut Villa Gladiola schreef ik onder contract bij een uitgever in Nijmegen, waarna ik voor mijn tweede boek Eeuwig Donker werd benaderd door een Amsterdamse uitgever die zich manifesteert in de Eredivisie der Hollandsche uitgevers.

Maar lang verhaal kort, mijn ervaringen met gevestigde uitgevers zijn niet zo best. Dus besloten mijn temperament en ik het heft in eigen hand te nemen en het conservatieve juk af te werpen. Toen dit besluit was genomen hoefde ik ook niet lang na te denken over een naam voor mijn uitgeverij: Jalapeño Books was geboren. Een spicy uitgeverij van prachtige, intense boeken.

Van bankzitter tot veldspeler
Goed, dat was een kort college over de ontstaansgeschiedenis van mijn carrière als schrijver tot zelf uitgevende auteur. Een transformatie van bankzitter tot veldspeler, waar ik zelf kan bepalen waar ik loop, hoe ik loop en wanneer ik loop. Er zijn betere metaforen te bedenken, maar op dit moment volstaat die van de veldspeler prima. Op weg naar het doel om te scoren. Badumtsj.
Ik ga dus zelf uitgeven. Ik word een self publishing schrijver. Of auteur zo je wilt. Ik ben een selfpubber. Maar, wat nu? Metaforisch gezien is dit een nieuw hoofdstuk, een krakend maagdelijk wit vel papier, onbeschreven. De toekomst ligt open en alles is mogelijk. En dat klinkt fijn, maar het is minstens zo’n valkuil als de weerbarstige werkelijkheid zoals ik die ken als freelancer: er is geen manager die me ’s morgens aanstuurt en zegt wat ik tussen 8:30 en 17:00 uur moet gaan doen.
Van nature ben ik best lui. De keuze om altijd alles zelf te willen doen, is dan ook een kromme, want dit heeft tot gevolg dat ik zeven dagen in de week werk. En als ik niet werk, dan ben ik wel met werk bezig in mijn toch al overvolle hoofd. (inmiddels al 12,5 jaar lang trouwens, 17 maart jl. was mijn koperen jubileum, jeej!)

Just do it
De tip die je menigmaal voorbij ziet komen als gevraagd wordt hoe een schrijver aan zijn schrijfsels komt is “begin gewoon, dan komt het vanzelf”. Prima mantra voor zo’n beetje alles in het leven. Dus ik ben maar gewoon begonnen. Na de inschrijving van Jalapeño Books als handelsnaam in de KvK, de rechtenoverdracht per 1 januari 2017 van mijn vorige twee boeken, heb ik de domeinnaam vastgelegd. Het begint met een website nietwaar. En met die website ben ik maar gewoon begonnen. Ik had een idee in mijn hoofd, trok een foto van de interwebs als voorbeeld van mijn nog te maken auteursfoto, printte wat plaatjes en letters uit en ging letterlijk knippen en plakken. Dat bouwen ging niet zonder slag of stoot. Uiteraard niet. Maar, aangezien deze longread vooral moet gaan over het selfpubben, zal ik jullie verder niet vermoeien met de 3.874 punten waarmee je rekening moet houden als je een site bouwt waarop ook je boeken besteld kunnen worden. Ik bedoel maar, zo’n site moet beveiligd zijn, wist ik veel. Dat wordt dus een https:// i.p.v. een http://. Gelukkig heb ik de beste hoster ter wereld die mij werkelijk bij elke domme vraag met raad en daad bijstaat.

Chaos. CHAOS!
Dat selfpubben is 38 ballen tegelijkertijd in de lucht houden. Dus terwijl ik de website bouw, de teksten schrijf, nadenk over de opzet, uitzoek hoe en welke provider het beste en makkelijkste (en goedkoopste) is als betaaloptie, ben ik ondertussen op zoek naar hoe een boek nu eigenlijk uit te geven. Want met het wegvallen van een traditionele uitgever waarbij ik in feite alleen mijn manuscript maar hoef in te leveren en er aan het eind van de band een boek wordt uitgepoept, moet ik nu zelf gaan uitzoeken hoe er van dat Word-document een heus boek wordt gemaakt die in de winkels komt te liggen. En terwijl mijn hersenpan bijkans uit elkaar ploft, bedenk ik me: lijstjes. Maak lijstjes. Hoewel ik een dikke haat aan plannen, post-its en lijstjes heb, komt er nu zoveel op me af dat ik wel moet. Er moet orde komen in de chaos. Ik bedoel maar, deze tekst, zit er structuur in? Amper.

Lijstjes
Lijstjes dus. We schrijven december 2016.
KvK. Check.
Rechten terug.
Opzet website in de maak. Checkcheckcheck.
Manuscript. O ja, mijn manuscript… Dat waar het eigenlijk om draait. Daar zitten tientallen d/dt fouten in. Kromme zinnen. Een plot waar misschien een fout in zit. Een tijdlijn die niet helemaal klopt. O fuck… moet ik een redacteur inhuren? Kost duur! Hoe kom ik eigenlijk in de boekhandels te liggen? En wat kost dat? Wat kost alles eigenlijk? Ken ik trouwens iemand die covers kan ontwerpen? Effe koffie maken. Wat was ik eigenlijk aan het doen? O ja, lijstjes maken, orde schepen. ORDE!

...

Nu de eerste schreden zijn gezet op het selfpub vlak, moet ik doorpakken. Me volzuigen met informatie, afwegingen en weloverwogen keuzes maken. Maar, waar te beginnen? Of… wat nu? En zoals zo vaak wanneer je even niet meer weet waar te beginnen of door te gaan, lost dat probleem zich vanzelf op.
Onlangs moest ik voor een reportage op reis en liep ik op Schiphol toevallig (jaja…) tegen een speciale editie van Schrijven Magazine aan. Deze editie stond volledig in het teken van zelf je boek uitgeven. Hoppa, pak mee!

Pauline Cornelisse
Meest bekende Nederlandse selfpubber is natuurlijk de weergaloze Paulien Cornelisse die De verwarde cavia in eigen beheer heeft uitgegeven. In deze editie stond dan ook een interview met haar en haar verhaal kwam me zó bekend voor. Eerlijk is eerlijk, als zelfs een bestselling BN’er tegen de betonnen muur van de conservatieve uitgeverswereld aanrent, geeft dat toch wat steun in de rug.
Ik verslond deze editie tot de laatste spatie en waar ik normaliter tijdschriften weggooi na ze gelezen te hebben, zal ik deze bewaren als relikwie als aandenken aan het moment dat ik uitgever werd.
Wat ik overigens grappig vond was het interview met Maarten Carbo. Hij heeft twee boeken geschreven over zelf uitgeven. Succes met je boek (Ambo) en Zelf uitgeven (Querido). Zie je het? Twee boeken schrijven over zelf uitgeven, MAAR HET DAN NIET ZELF UITGEVEN! Ik vind dat grappig. En een beetje ongeloofwaardig.

Informatie slurpen
Wat ik erg handig vond was het stuk met daarin een negental bedrijven die zich bezighouden met het ondersteunen van auteurs die zelf uitgeven. Veel vragen die ik had werden deels beantwoord, maar er kwamen minstens zoveel vragen voor terug.
Eerder schreef ik dat ik een lijst was gaan maken van de 1.001 zaken die ik moet gaan regelen. Na het lezen van dit magazine stonden er 2.002 zaken op de lijst. En als er één ding wel duidelijk werd na het maken van die lijst, was dat zelf uitgeven eigenlijk helemaal niet ‘zelf’ is. Je doet het niet alleen. Want, ik zoek een redacteur, iemand die het plot naloopt. De tijdlijn checkt.
Ik zoek een redacteur die alle d/dt foudten eruidt haald.
Ik zoek een fotograaf die mijn auteursfoto maakt.
Ik zoek een grafisch vormgever die een cover kan ontwerpen.
Ik zoek een m/v die het binnenwerk kan opmaken.
Ik zoek een PR-tijger die ervoor zorgt dat heel Nederland weet dat mijn boek er is.
Ik zoek een m/v die ervoor zorgt dat mijn boek via het CB in elke boekhandel komt te liggen.
Ik zoek en ik zoek en ik zoek…
Ik zoek geld. Heel. Veel. Geld.
En hoe zit het eigenlijk met het aanvragen van een ISBN-nummer? Wat is het verschil tussen POD en offset? Waar druk je sowieso een boek? Sonja Bakker deed het in Polen dacht ik…
Waar ik in ieder geval wel uit was na het lezen van het magazine, was dat ik bij een van deze bedrijven zou aankloppen voor hulp. Maar hierover later meer!

Een miljoenmiljard vragen dus. Liters met informatie. Maar er gloort iets aan de horizon: orde. Er komt structuur in. En daarom een Tip Top 5 voor de periode waarin je nog volledig als een dwaallicht door het bos slingert en door de bomen dat bos… enfin, je bent zoekende, maar je vindt steeds meer je richting.

1. Wees eigenwijs. Zal vast een cliché zijn, maar fuck dat. Je weet namelijk heel goed wat je wel wil en wat je niet wil. Laat je dus niets aanpraten, vertrouw op je gevoel en doe wat jou goeddunkt. Zwalk van links naar rechts, ga op je bek en vind je weg.

2. Zoek de juiste mensen. Wees niet bang om vrienden met een bepaalde expertise te vragen. Vraag advies. Besteedt uit - ook nu al - wat een ander beter kan dan jij.

3. Zuig informatie op. Je moet zoveel regelen, zoveel beslissingen nemen en zoveel zaken oppakken die je waarschijnlijk voor het eerst gaat doen. Zorg dat je weet waar je het over hebt, waar je mee bezig bent. Don’t act like a pro. Be a pro! (deze quote ga ik gelijk effe patenteren)

4. Maak een begroting. Het zal in deze fase nog wat schatten zijn, maar zorg dat je niet tegen al te grote onaangename verrassingen aanloopt.

5. Geef een borrel. Dat was een van de tips in Schrijven Magazine. Ik vind dat op dit moment wel een mooie tip. Drink een goed glas en vier dat je deze awesome stap hebt genomen!

Nu de site wordt opgetuigd, de lijstjes zijn gemaakt en er een soort orde in de chaos is geschapen, is het tijd voor een redactieslag. Er moet iemand door het manuscript razen om de verhaallijn na te lopen en er moet een taalnazi gevonden worden om alle verkeerd staande komma’s en d/dt fouten eruit te slopen. Mijn mantra Don’t act like a pro. Be a pro! geldt ook (of juíst) voor het verzamelen van de mensen om je heen. Dus ik ga op zoek naar echte pro’s binnen hun vakgebied.

Redactie
Nu is mijn geluk bij het zoeken naar de juiste personen dat ik al een decennium in Neêrlands medialandschap werkzaam ben. De geschreven media welteverstaan, dus piece of cake om iemand te vinden toch? Spoiler: ja en nee. Want er speelt hier namelijk nog een dingetje mee. Geld. Mijn manuscript is ruim 300 pagina’s dik. Om dat te redigeren ben je wel effe bezig. En pro’s die wel effe bezig zijn, hoor je ook naar behoren te betalen. Logisch. Enfin, lang verhaal kort: ik heb een mooie deal gesloten met mijn eigenste Wordpimp: @Woordlab. En niet alleen Jo gaat aan de slag. Ook Lize, neuropsycholoog en klinisch neurowetenschapper, met naast haar officiële titels ook de titel van taalnazi, gaat met de rode pen aan de gang. Van het redigeren van wetenschappelijke artikelen, naar het redigeren van een bestseller thriller: ik zou het op mijn cv zetten.

Proeflezers
De een zweert erbij, de ander vindt het klinkklare onzin. Ik zweef een beetje in het midden. Ik snap de toegevoegde waarde van de kritieken die een proeflezer kan geven. Iemand die het manuscript zeg maar zonder enige kennis of verwachting leest. Anderzijds, zoveel mensen zoveel meningen en met te veel meningen loop je de kans dat je niet meer weet wat nu echt nuttige kritiek is. Maar wat eigenlijk het lekkerst is aan de kritieken van proeflezers, zijn de kritieken zonder kritiek. Die waarbij je enkel een veer in den derrière krijgt. Zoals bij die van Natalie:

“Erg goed bedacht. Een vasthoudend verhaal met een totaal onvoorspelbaar einde. Een boek dat goed in elkaar zit, goed te lezen is en heel prettig leest. De scenes soms zijn heftig, maar goed beschreven zodat het lijkt alsof je erbij bent! Spannend! Well done!”

Cover
Even los van hoe de opmaak gaat worden en wie deze klus voor zijn of haar rekening gaat nemen, is de vraag: wat moet er op de cover? Daar was ik eigenlijk vrij snel uit. Carla, een van de hoofdpersonages uit het boek, is een knappe, wat mysterieuze vrouw. Een vrouw die gruwelijke dingen heeft meegemaakt. Dus moet er een vrouw op de cover. Een mooie. Met een mysterieuze blik, getergd. De tweede reden dat er een vrouw op de cover moet is simpel. Ik hou van vrouwen. En ook hier heb ik weer geluk. Mijn goede vriendin Ilse is fotograaf. En niet zomaar een. Ze is goed. En knap. Mysterieus dan weer niet, want ik ken haar beter dan ze zichzelf kent. Echter, ik had haar niet in mijn hoofd om covergirl te worden. Tot de dag ze bij mij thuis was om mijn auteursfoto te schieten en ik haar vertelde welk beeld ik ongeveer op de cover wilde hebben. En heel toevallig was Ilse die week bezig geweest met wat lichttestjes, waarbij ze zichzelf had gefotografeerd. Bij het zien van een van die foto’s was ik om. Dit moest ‘m worden. En het werd ‘m.

En wat nu?
De vraag die nog steeds consequent aanwezig is: Wat nu? Welnu, aan de site wordt gebouwd, het manuscript wordt geredigeerd, de coverfoto is gevonden, laten we zeggen dat het manuscript een boek in wording is en dat het wereldkundig maken van mezelf als versbakken uitgever niet lang meer op zich laat wachten. Dus is de volgende stap om al dat virtuele om te zetten in een heus boek van papier en inkt. En hoe ga ik dat doen...? Moet ik een drukker benaderen? En hoe zit dat met de grafisch vormgever, of een opmaker? O wacht, ik heb dat magazine nog met al die selfpub-bedrijven, Brave New Books, Pumbo…
Je begrijpt, de volgende stap is het zoeken van een partij waar ik mijn boek in wording kan laten drukken (en dus uitgeven).

Vanachter de schermen naar voor de schermen
Het podium op. Naar buiten treden, alles wat tot nu gedaan is, moet resulteren in een schitterende voorstelling in de vorm van een papieren boek! Maar hier tast ik volledig in het duister. Hoe kom ik op dat podium?
Waar ik voor een foto een fotograaf zoek, voor de redactie een redacteur, zo moet ik nu eerst achterhalen wat er eigenlijk nodig is om een boek te laten drukken. Dat wordt dus het volgende lijstje, want… ik moet een ISBN-nummer aanvragen. Effe zoeken… Oké, dat moet bij de Titelbank van het CB. Dat kan alleen als ik een uitgevers-prefix heb… Helder. Het boek moet aangemeld worden bij het Commissariaat voor de Media i.v.m. de Wet op de vaste boekenprijs, oké... Ik vind een berg aan informatie over hoe je het binnenwerk dient aan te leveren. Crap! Mijn hele manuscript is niet uitgelijnd en de dialogen hebben geen inspringing. Dat wordt een paar uur aanpassingen doorvoeren. En hoe moet ik het laten drukken, POD of offset?
O boy, er komt nogal wat bij kijken om een boek uit te geven… mooi moment om even dat rondje selfpub-bedrijven te doen.

Self-hulp-pub
Wat kunnen zij mij vertellen wat ik nog niet weet en absoluut moet weten? En wat kunnen zij mij uit handen nemen? Zijn er zaken die ik over het hoofd zie?
Spoileralert lang (uitzoek)verhaal kort: ik heb gekozen voor Pumbo. Simpelweg omdat ik bij dit bedrijf alle touwtjes in handen heb en hen enkel hoef in te schakelen wanneer ik dat wil. Bij elk facet van het uitgeven van je boek, heb je bij Pumbo de mogelijkheid het zelf te doen en te regelen, of gebruik te maken van hun expertise, tegen m.i. redelijke tarieven. Enne, mijn gestaag groeiende to do lijstje, ontploft bijkans door de informatie die bij Pumbo verkrijgbaar is.
Kortom, veel nuttige informatie: check. Hulp waar nodig: check. Reële tarieven: check. Oneindig veel mogelijkheden en volledig zelf de touwtjes in handen hebben: check.
Om mezelf er met een Jantje van Leiden af te maken, hier een aantal links waar je heul veul informatie over zelf uitgeven kunt vinden, wat nevernooitniet in mijn blogs zou passen.

Online gids over zelf uitgeven
Terminologie

De drukproef
We maken even een stapje vanuit de online gids en de terminologie, naar de volgende big step: de drukproef bestellen. Voor mijn beide covers heb ik twee foto’s en twee achterflapteksten aangeleverd, ik heb een uitgevers-prefix en dus twee ISBN-nummers aangevraagd en de juiste NUR-code opgesnord. Titel, naam, quote, sticker van de debuutprijs waarvoor ik was genomineerd met mijn eerste boek en dan de vraag: “ey Pumbo, kunnen jullie hier goedkoop een awesome cover van maken?”
And history was made.

Vervolgens heb ik de geredigeerde manuscripten aangeleverd. Een opmaker van Pumbo heeft ervoor gezorgd dat het passend is in de voor mij ideale maten 135x210mm. Dat ligt lekker in de hand, niet te groot, niet te klein. Normaal boekpapier (90gr roman 1.8 dik), matte kaft. Voilà, er kan besteld worden…
Ik maakte voor Villa Gladiola de keus om het te drukken via Printing on Demand. Puur een financiële keuze, omdat ik vooral wil investeren in mijn nieuwe boek Eeuwig Donker. Per boek verdien ik een stuk minder op deze manier, maar het gaat mij er nu in eerste instantie om dat het boek weer verkrijgbaar is. Dus, sinds 28 februari 2017 (mijn verjaardag) is de tweede druk van Villa Gladiola gewoon weer te verkrijgen! Online en in elke boekwinkel in Nederland te bestellen. En het mooie is, er komen inmiddels bestellingen binnen vanuit het hele land én België. Jeej!
Next stop: geld. Wat kost het allemaal enne… hoe kom ik aan wat extra pecunia’s om dit alles te (voor)financieren? Is de drukproef van Eeuwig Donker gelukt? Hoeveel laat ik er drukken? En hoe kom ik in de boekhandels te liggen? Hoe ga ik de (social) media bestormen en wat wordt mijn PR-plan? #hoedan

Pecunia’s
Een beetje Nederlander praat niet over geld. De hoogte van je salaris hou je voor je, hoeveel spaargeld je hebt weet praktisch niemand en als je een compliment krijgt over die leuke broek zeg je “ja, leuk hè, was maar 10 euro!”
Op dat vlak ben ik dus niet zo’n kaaskop, ik ben vrij open over mijn verdiensten en geploeter in de schrijvelarij-branche waarin ik werkzaam ben. En omdat ik jullie inmiddels al in diverse blogs, tientallen Instagram- en Facebookposts en honderden tweets een kijkje in mijn keuken heb gegeven, schroom ik ook niet om grofweg de kosten en opbrengsten van dit avontuur neer te pennen. Nu ben ik een betere schrijver dan boekhouder, dus waar ik grofweg zeg, ga ik dan ook niet specificeren.
Als ik alles van 1 december 2016, het moment dat ik zei “ik ga het zelf doen”, tot de publicatie van de laatste blog (24 april 2017) optel heeft dit avontuur me een dikke € 3.500,- gekost. Dat zijn sec uitgaven die samenhangen met het bouwen van de website, redactie-/opmaakkosten, (proef)drukkosten, fotografiekosten, etc. Van begin tot eind, van leeg vel papier tot de eerste druk in mijn hand.
Niet direct in geld uit te drukken komen daar nog ongeveer 4 maanden fulltime schrijven bij. Plus een volle maand aan uitzoekwerk, me inlezen, op mijn bek gaan om at the end te kunnen zeggen: “ik ben uitgever, kijk, ik heb twee boeken uitgebracht.” Aanpassen, bijpunten: nog eens een maand.
Dat zijn dus wél zes maanden zonder inkomen. Dat is wél € 3.500,- lappen. Dat is wél een huurachterstand van een maand hebben nu.
Maar hé, boeien! Alles of niets. Want dit boek wordt een succes. Tienduizenden… honderdduizenden mensen die mijn boek(en) lezen, hoe cool is dat! En als het een succes wordt, dan kan ik óók mijn huur weer betalen.

Overzicht
Verkoopprijs: € 19,95
Btw: € 1,13
Fulfilmentkosten: € 2,06
Boekhandelskorting: € 7,90*
Drukkosten: € 4,55
Marge: € 4,30
* Bij levering vanuit het CB-magazijn: 42% (A-boek).

Per boek hou ik dan € 4,30 over. (bij een externe uitgever zou dat trouwens € 1,99 zijn) Dit is gebaseerd op 500 exemplaren. Hoe groter de oplage, hoe hoger mijn marge.
Die € 4,30 is excl. aftrek magazijnkosten CB, excl. aftrek belasting en excl. aftrek investering om een nieuwe druk te bestellen.
Kortom, om mijn huur te kunnen betalen moet dat succes tenminste synoniem staan aan een paar duizend verkochte exemplaren. En dan kan ik ook weer een aantal maanden tikken aan dat derde boek. Da’s dus heel veel werk voor heel weinig geld. Niets nieuws onder de zon en het is een gegeven dat leven van wat je boeken opbrengen haast niet te doen is, maar voor minder dan een normaal inkomen genereren doe ik het niet. Sterker, mijn ambitie is van Saskia Noortiaans niveau.

UPDATE 25 april: de huur is betaald. Dat dubbel fulltimen (want boek schrijven, uitgeven & opdrachtgevers dienen) heeft zich uitbetaald. Letterlijk. #broodschrijver #geenhobbyist

Gratiesj
De laatste tijd vragen best nog wat mensen of ze mijn boek mogen hebben. Voor noppes. Mijn ouders krijgen een boek. Gratis. Mijn muze, mijn ex, mijn broertjes en mijn zusje. Ook gratis. Een aantal mensen die mij op de een of andere manier hebben geholpen. Die ook. En de huurbaas natuurlijk. Maar verder is het gewoon een product dat je moet kopen.
Het is namelijk een product waar ik maanden onbetaald aan gewerkt heb. Een product waar ik geld in heb geïnvesteerd, een product waarvoor ik mensen heb ingehuurd en die ik heb moeten betalen. Ik heb geen salaris, maar ik moet ook eten, drinken en die achterstallige huur betalen. De opbrengsten van de verkoop van het boek zullen mijn salaris vormen.
Kortom, dit boek is het product van mijn werk. En zoals er maar weinig mensen naar hun werk gaan en daar geen salaris voor willen hebben, zo kan ik niet rondstrooien met mijn boeken. Bij de bakker reken je je brood af. Wil je van mij een brood in de vorm van een boek, dan staat daar ook een prijs tegenover. #tegendebakker

Selfpubber versus uitgever
Hoewel de kop van dit stukje suggereert dat een selfpublisher iets anders is dan een “echte uitgever”, ben ik van mening dat dit precies hetzelfde is. Tuurlijk, er zijn zat verschillen, maar die heb je ook tussen hen die als echte uitgever worden gezien.
Tóch noem ik me vanaf nu geen selfpubber meer. Ik ben schrijver. En ik ben uitgever. Uitgever vanwege het simpele feit dat ik twee boeken heb uitgegeven.
Toen ik onlangs in een boekhandel vroeg hoe zij inkopen en of ze mijn boek wilden inkopen, kreeg ik de vraag: “O, maar je doet het niet via een uitgever?”
Waarop ik niet anders kon antwoorden dan “jawel, via Jalapeño Books, mijn uitgeverij en zoals u kunt zien op het scherm voor u, is mijn boek professioneel uitgegeven en kunt u deze bestellen via het CB.”
Het is een raar gegeven dat je alleen als uitgever wordt gezien als je je aansluit bij het verbond voor uitgevers en al 927 jaar op een Amsterdamse gracht een beetje de gevestigde naam aan het uithangen bent.

Boekhandel
Maar ook de mevrouw van deze boekhandel heb ik lief. Net als alle andere boekhandels. Ik hartje de boekhandel, net zozeer als ik de bibliotheek liefheb. De geur van boeken, gelijkgestemden die van boeken houden, van het geschreven woord en die net als ik uren kunnen lezen.
Dus die erkenning komt wel. Met alle geduld van de wereld zal ik blijven uitleggen dat zelf uitgeven niet persé betekent dat het een slecht boek is. Dat een boek uitgegeven door een (nog) onbekende uitgever niet inhoudt dat de kwaliteit ruk is.
Maar hier zit ook direct het knelpunt: hoe bereik ik die 2.500 o zo geliefde boekhandels in Nederland en hoe overtuig ik ze dat ze mijn boeken moeten inkopen omdat dit goede boeken zijn die ook voor hen inkomen zullen genereren?
Veel boekhandels gaan drie keer per jaar naar de boekenvakbeurs waar uitgevers hun waar aanprijzen. Een stand kost € 995,- dus mij zal je daar niet zien. En met mij waarschijnlijk velen niet, die wel iets moois aan te prijzen hebben. Gemiste kans voor de boekhandel door enkel te focussen op de big boys.
Het is 2017 en het medialandschap verandert van dag tot dag. Dus zal ik d.m.v. dit soort artikelen, via social media en via een aantal directe benaderingen de boekhandel proberen te bereiken en te overtuigen.
En natuurlijk, natúúrlijk dankzij mijn lezers! Want de beste en meest dankbare reclame is een tevreden lezer. Of potentieel lezer. Want hoe vaker mijn boek besteld zal worden, hoe vaker een boekhandel zal besluiten een aantal exemplaren in te kopen.

Had ik eigenlijk al gezegd dat ondanks alles je eigen boek uitgeven onwijs tof is? Nee hè? Aldus.

Jalapeño Books is here to stay.