Lelijke bebaarde snotaap
Om het weekend in dit Absurdistische Tijdperk wat luchtig in te luiden: een persoonlijk verhaal over nakend betrapt worden door een ex.
Bakkeleien in je nakende niksie
‘Hallo?’
‘Joe, ik kom eraan, was effe mijn mail aan het checken.’
Ik stap uit bed en zoek mijn boxershort. Onvindbaar dus poedeltjenaakt loop ik de slaapkamer uit, de gang door, de badkamer in.
‘Tegen wie praat jij nou?’ vraagt Lotte die in al haar heerlijkheid haar enorme bos krullen uitspoelt onder de douche.
‘Jij riep me toch?’
‘Godver!’
Lotte schiet langs me heen en trekt de deur dicht. Nog net voor ze de deur op slot draait, zie ik in een flits een man de trap op stormen.
‘Dit had ik niet verwacht,’ fluistert ze.
‘Lotte, doe open verdomme! Wat is dit? Wie is die gozer?’
‘What the fuck, jullie waren toch uit elkaar?’ vraag ik Lotte.
‘Ja, zijn we ook…’
‘Teringhoer! Doe open!’ schreeuwt de boze ex aan de andere kant van de deur.
Lotte drukt zich tegen de deur en zegt heel beheerst dat de boze ex rustig moet doen en dat ze dan naar buiten komt.
Ondertussen zoek ik een kledingstuk, desnoods een string van Lotte, want om nu in mijn nakie het gevecht aan te gaan met een boze ex is ook weer zo wat. Niets. Alleen een handdoek die net niet om mijn heupen past. Terwijl Lotte tegen een dichte deur praat, probeer ik een tweede handdoek om mijn heupen te draperen.
‘Uh Lot, hoe groot is die gast?’ vraag ik, terwijl de twee handdoeken van mijn heupen glijden.
‘Je kan ‘m makkelijk hebben, maar dat gaat niet gebeuren.’
Aan de andere kant klinkt een hoop gestommel en het lijkt erop dat de boze ex vloekend en tierend naar beneden stormt. Lotte schiet naar buiten en zegt dat ik de deur weer dicht moet doen.
‘Wacht hier maar effe, komt goed.’
‘Lot! Lot! Gooi effe wat kleren naar binnen!’
De boze ex komt inmiddels weer naar boven gestormd en trekt van leer tegen Lotte. Wat ze wel niet denkt, om zo’n gozer mee naar zijn huis te nemen - ‘mijn huis’, hoor ik Lotte zeggen - en dat ze een slet is.
Duizend-en-een gedachten schieten door me heen. Moet ik de politie bellen? Kut, mijn telefoon ligt in de gang. Moet ik gewoon de badkamer uitstappen en in mijn nakende niksie zeggen dat de boze ex moet indimmen met z’n geschreeuw? Of kan ik maar beter afgaan op Lotte’s woorden en me even koest houden zodat zij hem kan kalmeren? Duivelse dilemma’s.
Inmiddels stieft de boze ex weer naar beneden, een hoop kabaal op de gang veroorzakend.
‘Stom wijf! Met je condoompies!’
Ik doe de deur open en Lotte geeft me mijn kleren aan. Ik zie mijn rugzak, sneakers en telefoon verderop in de gang liggen. De boze ex heeft mijn spullen door de gang geschopt. De twee rubberen anticonceptie hulpmiddelen liggen onaangeroerd in de slaapkamer. Snel trek ik mijn kleren aan.
Lotte heeft inmiddels ook wat kleding aangetrokken en graait in de badkamer wat spulletjes bij elkaar, waaronder mijn tandenborstel.
‘Lot, da’s mijn tandenborstel.’
Ze lijkt het niet te horen en mijn tandenborstel verdwijnt in haar tasje.
Enigszins beduimeld kijk ik naar het tasje waar mijn tandenborstel nu in zit.
‘Lot, luister ‘s. Zeg tegen ‘m dat ‘ie zich rustig houdt en dat ik nu naar beneden kom. Zet ‘m op het balkon ofzo, maar geef aan dat ik gewoon naar buiten ga zonder gezeik en zonder hem al te dicht te passeren.’
Lotte knikt en gaat naar beneden.
‘Wat denk je zelf?’ hoor ik een paar seconden later. ‘Dat ik mijn eigen huis uitga voor hem?!’
‘Mijn huis,’ zegt Lotte weer.
Ik trek mijn sneakers aan, check of mijn telefoon het nog doet en kijk in de spiegel. Een vermoeid gezicht met een enorme baard staart me aan. Ik heb mijn sportkleding aan want ik ben gister na een hardloopwedstrijd direct doorgekomen. Niet perse het verkeerde uiterlijk om een boze ex onder ogen te komen.
Met lood in mijn schoenen loop ik de trap af, klaar om de confrontatie aan te gaan, welke dan ook. Ik kom de hoek om, al mijn zintuigen tot het uiterste gespannen en zie dan een jongeman die een kop kleiner is dan ik en een enorme hipsterbril draagt.
‘Gast, ik weet niet zo goed wat dit is, sorry, kut voor je, maar ik ga nu naar buiten zonder problemen, oké,’ zeg ik.
‘Heb je genoten?’ weet de boze ex schertsend uit te brengen.
‘Ja enorm, vooral het ontbijt is weergaloos,’ wil ik antwoorden, maar ik besluit het niet te doen.
‘Ik ga nu naar buiten. Lotte, kom je mee?’
Ik loop langzaam de trap af en stap naar buiten, de zon in. Ik zuig mijn longen vol lucht en wacht tot ook Lotte naar buiten stapt. We proppen ons in de kleine Fiat van mijn moeder en rijden de straat uit, Breda uit en gaan op weg terug naar Rotterdam.
Onderweg kunnen we er toch wel om grinniken. Ik vraag hoe lang ze eigenlijk uit elkaar zijn en waarom hij zomaar binnen komt stormen op maandagmorgen.
‘Half jaar. En hij mag mijn praktijkruimte nog gebruiken voor zijn werk.’
’s Middags appen we elkaar en ik vraag of ze nog wat van de boze ex heeft gehoord.
‘Jazeker. Dat jij een lelijke bebaarde snotaap bent en ik een slet. En dat ik op moest tieften, terug naar Rotterdam.’
‘Nou, dat vind ik dan wel weer een goede tip. Oh trouwens, heb jij mijn tandenborstel nog?’
Schrijversleven: The Indie Awards
Tossa is genomineerd voor een Indie Award, dé literaire boekenprijs voor auteurs die hun boeken in eigen beheer uitgeven.
Ik heb in 2017 de eerste editie van The Indie Awards gewonnen met Eeuwig Donker. En in 2018 was ik als voormalig winnaar jurylid.
Maar dit jaar ding ik dus weer mee! Op twee publieksonderdelen, te weten ‘Beste fictieboek 2022’ en ‘Mooiste cover 2022’.
Naast de juryprijs is er dus deze publieksprijs, waarvoor gestemd kan worden. Stemformulier kun je hier vinden. Dit weekend is het laatste weekend dat er nog gestemd kan worden en het kost je slechts een minuutje, dus als je zou willen stemmen… graag!
De week die was
Mocht je het gemist hebben… vorige week vrijdag publiceerde ik de meest gelezen brainfart ooit. Over de waanzin van woke en het Absurdistische Tijdperk waar we in leven. Hier terug te lezen! Sowieso is de woke-religie een verdienmodel aan het worden, want de absurditeiten blijven maar komen.
En woensdag publiceerde ik een longstory. De wraak van de walgvogel, een fictief historisch verhaal over de dodo, de meest fantastische vogel die ooit heeft rondgelopen - want vliegen kon de kwibus niet.
Leestip
In de geest van bovenstaande artikelen, leest allen dit interview met Jolande Withuis! Zij is sociologe en schrijfster voor onder meer NRC, Trouw en de Volkskrant. Ze publiceerde een groot aantal boeken, waaronder de biografie Juliana: Vorstin in een mannenwereld en de autobiografische zoektocht Raadselvader, over haar jeugd in een communistische ideologie waar ze als volwassene zeer kritisch op werd.
Ze is ook een van de grote namen van de tweede feministische golf. In haar nieuwste boek, Vrouw en Vrijheid, belicht ze de geschiedenis van het feminisme – en zeker ook het heden.
Ik wilde laten zien dat je op heel goede, progressieve, vrouwenbevrijdende gronden tóch enorme problemen kunt hebben met ‘diversiteit’ en ‘woke’.
Und jetzt, 16:00 uur, WEEKEND! De VrijMiBo is begonnen! Proost en tot volgende week!
Abonneren
Wil je meer van dit soort Brainfarts lezen? En denk je “ik gun die gozer wel een paar eurootjes zodat hij zijn schrijfsels blijft delen”. Dan kun je betalend lid worden en voorzie je mij van een beetje schrijvend bestaansrecht!
Subscribe hieronder, kies voor een maandabonnement, jaarabonnement (17% korting!) of sponsorship en ontvang als eerste (exclusieve) content.
Eenmalig doneren kan hier of met een directe overboeking naar NL70 BUNQ 2076 5623 89 t.n.v. Tjeerds Brainfarts.
Mijn dank is groot en oneindig!
