Bericht uit Sderot

En een gewetensvraag voor de Johan, Carice en Asha-types

Met de onregelmatige regelmaat die de vaste lezer van mij gewend is, verschijnt er deze week geen Woensdag Gehaktdag Podcast, maar wél een heus Dinsdagmiddag Matinee. Met vandaag: Stewart Ganulin over Sderot, een absolute tip om de documentaire Screams Before Silence te kijken, over het gruwelijke seksuele misbruik dat Hamas pleegde en ik sluit af met een gewetensvraag.

---

… in Sderot sliep ik bij Bob achter een gordijntje in de woonkamer en zaten we al whiskey drinkend de raketbeschietingen vanuit de Gazastrook uit. Hij scheldend op alles wat Palestijns was, ik bevend als een rietje veinzend dat een raketbeschieting voor mij ook dagelijkse kost was.

Vier dagen na de 7 oktober pogrom schreef ik onderstaande post, met daarin opgenomen een oud artikel over Sderot dat ik eerder schreef naar aanleiding van mijn bezoeken aan Israel en de Palestijnse gebieden. Deze week, ruim 200 dagen verder, sprak ik met Stewart Ganuli. Hij is de voorzitter van een stichting die voor (en vanuit) Sderot werkt, om de mensen in ‘s werelds meest belaagde dorp te helpen. Hieronder plaats ik integraal en in het Engels zijn mail aan mij.

Daarna is de trailer te zien van de documentaire Screams Before Silence. Vanwege de gevoeligheid van de documentaire en de gruwelijkheden die Hamas heeft begaan die in de documentaire worden besproken en luister worden bijgezet door authentiek beeldmateriaal, is de gehele aflevering (56 minuten) enkel op YouTube zelf te bekijken. Doorklikken op de trailer leidt je automatisch naar de aflevering, of door op deze link te klikken.

Shalom Tjeerd,

Sasson passed away a few years ago. They closed his corner liquor store, totally remodeled it and reopened it, where his sons run it today. Wish I could be more helpful. 

True, 7 October has been reported over and over again but I have not seen a lot about “the scars” that remain. There are bullet holes still on buildings and damaged homes, there are holes in roads from the impact of kassam [raketten TL]; all of those in time can be and will be repaired. The “scars” however to the families that lost loved ones will not nor can they ever be repaired. A fresh coat of paint or some cement or a new brick won't patch their lives and hearts.

The families who still have loved ones being held as hostages, they don't have scars yet, they still have open wounds that are still bleeding after over 200 days and with each day one more drop of blood, one more drop of hope bleeds out.

They have been living on; I won't say “the edge of their chair” but rather “on the edge of their lives”. All their hope will never bleed out but how long will they bleed until they stop bleeding. Then and only then can their open wounds begin to heal and their “scars” begin to form.

Then you have the hostages and their “scars”. They have physical scars which will always be a physical reminder of what they went through, those won't go away. They also have mental “scars” which I can't even begin to imagine what they went through  and the flashbacks they experience today and who knows how long they will wake up in the middle of the night reliving the hell they went through.

Today, when I drive to work, I see young girls on there way to school and I can't help but think of the teenage girls that were taken hostage. What have they gone through. We have some ideas of what that is from the ones who were released after fifty day of captivity, but I am sure their stories go deeper than what you see on TV, read in the papers or what they can even begin to explain to the public.

How does a thirteen year old girl deal with being repeatedly raped?

If and when they are released, who will they ever have a “normal” relationship with a man? What happens to the girls if they get pregnant while in captivity, what do they do, what becomes of the child?

I have not seen topics like this in the news. Even if you can’t find an answer to these questions, it is no reason not to be asking them and making people aware of the “scars” that will never go away.

Sincerly,

Stewart Ganulin

Director,
Hope For Sderot
www.hopeforsderot.com

Screams Before Silence

Deze documentaire werpt licht op het onuitsprekelijke seksuele geweld gepleegd op 7 oktober, aan de hand van getuigenverklaringen, authentieke beelden en verklaringen van first responders, zij die als eerste ter plaatste waren.

Gewetensvraag voor met name de Johan Derksens, de Carice van Houtens, de Asha ten Broekes en al die andere Hamas-apologeten van deze wereld

Als jouw 18-jarige dochter zou worden vastgehouden in een tunnel van islamitische terroristen, die, tijdens de ontvoering van jouw dochter, andere vrouwen (en mannen, en kinderen, en bejaarden) hebben verkracht, levend in brand hebben gestoken, de keel hebben doorgesneden enzovoorts enzoverder, wat zou jij dan willen dat er zou gebeuren met jouw kind?

Komende vrijdag is er een verse briefwisseling met Ebru. Over de straf die de Rechtbank Den Haag IS-terroriste Xaviera S. heeft opgelegd. Subscribe om als eerste onze briefwisselingen in de mail te ontvangen.

Om mijn werk te kunnen blijven lezen (en beluisteren), kunt u overwegen betalend abonnee te worden. Automatisch kiezen voor het jaarabonnement met 17% korting en als eerste (exclusieve) content ontvangen? Simpel, kik op onderstaande button, vul je gegevens in en je bent erbij. Voilà!

Liever een losse donatie doen? Dat kan!

Een zelfgekozen bedrag als losse donatie doen kan hier, met een directe overboeking naar NL70 BUNQ 2076 5623 89 t.n.v. Tjeerds Brainfarts onder vermelding van je mailadres of door op het BUNQ-logo te klikken. Natuurlijk krijg je bij een losse donatie ook - tijdelijk naar rato - toegang tot betaalde content.

Los doneren via PayPal of Stripe is ook mogelijk. (NB.: PayPal leidt je naar een donatiepagina op naam van mijn uitgeverij, Jalapeño Books)